Object
Warmelo

Locatie
Adres: Stedeke 11
Diepenheim
Gemeente Diepenheim
Provincie Overijssel

Het huis Warmelo ligt ten zuiden van het stadje Diepenheim, ten oosten van de weg van Diepenheim naar Borculo en iets ten westen van een bovenstroompje van de rivier de Regge.

Typologie

De typologie van de uit de Middeleeuwen stammende voorganger van het huidige huis is niet bekend wegens het ontbreken van historische of archeologische gegevens.

Huidige situatie
Laatst bijgewerkt: 27-11-2000

Het huidige huis Warmelo uit de 17e eeuw is omgracht en bestaat uit een brede, maar ondiepe frontvleugel en een smallere achtervleugel. De middenpartij van de voorgevel en het interieur zijn bij restauratie in 1927-1929 aangebracht. Het huis heeft nog een gang met 17e eeuwse ribloze kruisgewelven en een kelder met tongewelf. Aan weerszijden van het voorplein staan bouwhuizen uit respectievelijk 1777 en waarschijnlijk het laatste kwart van de 17e eeuw. De geometrische tuinen in neostijlen op het terrein tussen de binnen- en de buitengracht zijn vanaf 1927 aangelegd. Daarbuiten werd een landschappelijk park aangelegd.

Toestand van het middeleeuwse kasteel
Zichtbaar:
Grondgebruik:

Het is niet bekend of er nog iets in het huidige huis resteert van het oude middeleeuwse huis Warmelo, behalve wellicht de grachten.

Afmetingen
Het is niet bekend wat voor afmetingen het uit de Middeleeuwen stammende huis Warmelo had, want het is geheel herbouwd in de eerste helft van de 17e eeuw.

Oudste vermelding
Datum: 1415
Bron: Eijken, E.D., 1995, Repertorium op de Overstichtse en Overijsselse leenprotocollen, 1379-1805, Zwolle, nr. 317.

"[Arend van Warmelo draagt op aan de bisschop van Utrecht] 'syn huys, geheiten Warmeloe, mit sinen kempen ende alingen toebehoeren, als dat samentlic buten ende by unser stat van Dyepenhem gelegen is'."

Arend van Warmelo draagt in 1415 op aan de bisschop van Utrecht 'syn huys, geheiten Warmeloe, mit sinen kempen ende alingen toebehoeren, als dat samentlic buten ende by unser stat van Dyepenhem gelegen is' (Eijken, Repertorium, nr. 317). De heren van Warmelo komen al eerder voor als burgmannen van Diepenheim (1399). Dit kan duiden op eerder voorkomen van een huis Warmelo.

Bezitsgeschiedenis
Het huis Warmelo wordt voor het eerst vermeld toen Arend van Warmelo het opdroeg aan de bisschop van Utrecht in 1415. De bisschop nam het aan als leengoed in ruil voor enkele tienden uit andere erven die uit de leenplicht ontslagen werden. Warmelo was een borgleen van Diepenheim.De Van Warmelo's hielden het huis Warmelo lang in leen, totdat de havezate in 1600 door Jacoba van Warmelo en haar echtgenoot Wolter de Rode van Heeckeren werd verkocht aan Godert van Batenborg en diens vrouw Margarieta Fockinck. Hun kleinzoon, Karel van Gelre, ook wel Charles Godefried genaamd, werd in 1625 met huis Warmelo beleend. In 1639 kregen zijn zusters het in bezit, waarvan er één, Charlotte van Gelre, de havezate meenam in haar huwelijk met Gerrit Sloet. Warmelo bleef twee euwen in het bezit van de familie Sloet. In 1872 lieten de erfgenamen van Gerhard Sloet het huis Warmelo openbaar verkopen. Francisca Adriana Bartha Antoinetta Robidé van der Aa was de koopster. Zij transporteerde het landgoed met huis al in 1880 aan Hendrik van Booven. Diens weduwe verkocht het in 1883 aan Louis Jules markies d'Auriol en prins van Parrono. Het huis bleef leegstaan totdat het in 1892 werd gekocht door Arendina Henriëtte Alexandrine Weier. Haar zoon Jeremias jr. Meyjes erfde het huis en verkocht het in 1926 aan de weduwe Creutz, Jkvr. Hendrika Lodewika Wilhelmina van den Santheuvel. Zij liet het huis Warmelo verbouwen. In 1936 droeg ze het huis over aan haar zoon François Stephen Alexander Creutz. Diens weduwe, Jkvr. Catharina Helena Maria van Suchtelen van de Haare verkocht het huis in 1952 aan Prins Bernard, Prins der Nederlanden. Hij bestemde het huis als woning voor zijn moeder, Armgard von Cramm, prinses van Lippe-Biesterfeld. Zij woonde er tot haar dood in 1971. Daarna werd het huis verkocht aan de in Lichtenstein gevestigde firma Evlima Trust Reg. te Vaduz. In 1977 werd het huis doorverkocht aan de huidige eigenaars en bewoners Hendrik Amelius Avenarius en zijn vrouw Dorothea Lieselotte Hertha Avenarius.

Bouwgeschiedenis
In 1415 stond er al een huis Warmelo. Er is bijna niets bekend over dit huis. Het huidige huis stamt uit het eerste helft van de 17e eeuw. In 1875 werd een smallere aanbouw tegen dit huis opgetrokken, waarin fragmenten van ouder muurwerk werden opgenomen. Waarschijnlijk behoorden deze fragmenten tot een tussenbouw, die de frontvleugel van het huidige huis verbond met een hoge achtervleugel. De funderingen van de gesloopte achtervleugel vormen de keermuren van het in de 20e eeuw aangelegde terras.

Literatuur
-Eijken, E.D., 1995, Repertorium op de Overstichtse en Overijsselse leenprotocollen, 1379-1805, Zwolle, nr. 317.-Gevers, A.J. en Mensema A.J., 1995, De havezaten in Twente en hun bewoners, Zwolle, 200-212.-Kuile, G.J. ter, 1911, Geschiedkundige aantekeningen op de havezathen van Twente, Almelo, 242-247.-Stenvert, R. e.a., 1997, Monumenten in Nederland; Overijssel, Zeist/Zwolle, 128.

Bescherming gebouw
Status:

Bescherming terrein
Status:

Bestemming
Bestemmingsplan: N
Bestemming:

Auteur en datum
Auteur: R.P.Chorus
Beschrijving gemaakt: 27-11-2000